Een kleine hinnik kwam over zijn lippen waardoor zijn snorharen trilden. Stro lag op de grond van zijn stal en met elk klein beetje beweging ritselde het. Mojo probeerde elke beweging uit terwijl hij haast geobsedeerd naar het stro keek, om het maar stil te laten liggen en geen geluid te laten maken. Als hij voorzichtig zijn gewicht op zijn voorbenen zette en fleemde, dan ging het wel goed. Dan hoorde je het een piepklein beetje. Als je hinnikte dan galmde het door en hoorde je wel geluiden, maar het stro maakte dan geen geluid. Als je het probeerde te eten, ritselde het wel en klonk het meer als 'crunchcrunch', dus dat kon met dit spelletje niet.
Mojo was onlangs samen met zijn eigenaar Drew naar Saddled gekomen en had nu zijn plekje in de stallen wel gevonden. Drew was, voor zolang Mojo zich kon herinneren, al zijn eigenaar en de twee hadden heel wat avonturen meegemaakt. Hoewel Drew inmiddels veel te groot was om nog fatsoenlijk op Mojo te kunnen rijden, had hij hem niet weggedaan en hoewel Mojo niet letterlijk dat besefte, had hij wel een extreem hoog gevoel van verbondenheid met Drew. Vrijwel alles wat Drew deed, wist Mojo haast van tevoren, omdat het gewoon zo voorspelbaar was. Jaren van samen leven deed wonderen.
Nu ook spitste Mojo zijn oortjes, omdat bekende geluiden binnen kwamen. Een zachte hinnik verliet zijn mond, zijn spelletje werd abrupt afgebroken en hij vloog naar de staldeur toe. Zijn staart tikte tegen de stal aan en hij hinnikte, maarn u uit verbazing. Kijken of hij dat nog eens kon. Geconcentreerd probeerde hij dezelfde beweging nogmaals te maken en toen dat lukte, keek hij achterom. Deed het nog een keer. Zag hoe zijn staart tegen de stal aantikte. Vond het geluid leuk. En toen was daar ineens een mens. Zijn mens. Waardoor het spelletje heel plotseling afgelopen was en hij alles op alles zette om aandacht te krijgen. Met zijn been tegen de staldeur aantrappen bijvoorbeeld. Met zijn hoofd ertegenaan beuken, bijvoorbeeld.
Een diepe hinnik verliet alweer zijn mond en opgetogen keek hij naar Drew. Laat me eruit! Kom op! Ik wil rennen! Hij wou eruit. Hij had lang genoeg op stal gestaan.

|| Sawwy, rather fluttish and rubbish ||