 | paganini Some saw the sun Some saw the smoke Knorrig rukte Paganini met haar hoofd aan het touw waarmee ze stond vastgebonden. De handelaar had haar vast gezet in haar stal - het was eerder een geïmproviseerd hokje met vier ijzeren hekje dat in een vierkantje stond. Maar telkens liep ze achterin in een hoekje en als iemand binnen kwam bleef ze rondjes komen, zodat de hebberige handen van de vele mensen niet goed over haar benen konden glijden. Nu had hij haar kort gezet, zodat ze niet meer kon lopen, maar ze keerde haar achterhand heen en weer en ze trok soms zo hard aan het hek dat de hele zooi even kort rammelde en dan weer op zijn plek kwam te staan. Ze haatte de drukte, alle mensen die als mieren langs de hokken kwamen lopen, alle andere paarden die snoven en opgewonden hinnikte. Honderden prikkels kwamen tegelijkertijd binnen, en ze werd er zo langzamerhand helemaal gek van. Haar oren lagen in haar nek en de schraapte voortdurend met een voorbeen over de grond. In de zanderige ondergrond was al een heel spoor ontstaan. Op een papiertje bij het hek kon je haar informatie vinden (dat had ze inmiddels wel uitgevonden). Sommige mensen bekeken het briefje kort, probeerden haar hoofd aan te raken, waarna zij chagrijnig ze een snauw probeerde te geven. Snel lagen zij het papier weer weg en slenterden weg, naar een mogelijk volgend paard. Af en toe kwam de handelaar even kijken, maakte een praatje met een paar mensen, duidelijk op haar wijzend en aan zijn toon te horen was het positief. De kwal, hij probeerde haar gewoon kwijt te raken. Die handelaar had haar de laatste tijd een thuis geboden. Ze stond in een weiland met een aantal andere paarden - die hier vandaag ook allemaal naast haar op de markt stonden - en af en toe kwam iemand langs. Er kwam een paard bij of er vertrok weer een. Van sommige paarden had ze gehoord dat ze hier al maanden stonden, andere vertrokken alweer naar een week. Ze wist niet meer hoe lang ze in dat weiland had gestaan, maar dit was de eerste keer dat hij haar naar zo'n plek mee had genomen. Kort dacht ze terug aan haar vorige eigenaar, de jongeman die haar altijd had gereden. Ze voelde de sporen nog in haar flanken prikken en het scherpe bit dat hij gebruikte. Nooit had ze hem volkomen begrepen. Eerst gaf hij haar een por met puntige sporen, waardoor ze vooruit snelde. Hij rukte daarna echter weer aan het bit, waardoor ze vertraagde. En zo ging het maar door, kennelijk was haar tempo nooit zoals hij dat wilde. Maar ze had genoten van het springen, totdat ze haar helemaal niet meer snapte en ruwweg bij de hoge hindernissen stopte, omdat ze niet uitkwam. Snel was het springen gestopt en voor ze het wist, was ze haar fijne stal kwijt. Paganini schudde fier met haar hoofd en dwars trok ze nogmaals aan het hek, maar nog altijd gaf het niet mee. Opnieuw kwam er iemand aan het hek staan, dit maal een meisje. Ze duwde weer knorrig haar oren naar achteren en ze keek haar achterdochtig aan. |
2
Re: some saw the sun (sam) wo okt 16, 2013 8:48 am
Sam
Een beetje verloren stond Sam in de menigte. Het was zaterdag, knoopsgat hier op Saddeld. Overal on haar heen liepen trotse ouders met hun kinderen die net toegelaten op de academie, net als zij. Zenuwachtig friemelde ze aan de grote cheque in haar handen. Het getal 2.000 was er met koeienletters op geschreven. Zoveel geld had haar vader haar willen schenken voor een nieuwe rijpony. Voor Sam was het veel te veel, maar ze was hem verschrikkelijk dankbaar. Ze kon toch niet eeuwig op die paarden van de manege blijven rijden?
De kooplui schreeuwden haar de oren van haar hoofd. Allemaal wilden ze het liefst hun paarden voor een goede prijs zo snel mogelijk weg hebben. De mooiste en beste raspaarden waren natuurlijk al weg, die waren al gekocht door de rijkeluiskinderen met hun ouders. Niet at zij dat niet was, maar zij nam liever de tijd. Als ze hem/haar zou zien zou ze het meteen weten. Dat was ook het geval bij Daisy. Ze liep de grote stal binnen en wist het meteen, okal was ze toen mag maar 7. Voorzichtig liep ze een klein tentje binnen. Toen de dag begon hadden hier zeven raszuivere Friesen gestaan, maar daar waren er nog maar twee van over. Het was duidelijk waarom ze er nog waren; de eerste was een oude merrie met een stuk of 3 littekens over haar zwarte hoofd, en de tweede was een onrustige hengst met duidelijke hoefproblemen. Dit waren waarschijnlijk altijd al de buitenbeentjes geweest tussen die mooie raspaarden. Zachtjes legde ze haar hand op de kop van de oude merrie. Deze brieste tussen haar slanke vingers door. Alsof ze: "Het is al goed. Ik weet dat je ons niet gaat kopen," wilde zeggen. Ze aaide nog een keer over de fluwelen kop en liep toen weer naar buiten.
De drukte was verpletterend, maar toch werd het minder aangzien er steeds meer mensen geslaagd waren. Een stukje verderop kwam er weer een majesteuze KWPN'er aan. Snel dook Sam opzij. Het begin nu echt rustiger te worden. Ook de zo'n was al ver over zijn hoogtepunt. Ze keek op haar horloge. 4:17. Als ze niet snel zou zijn zou ze tot volgende week moeten wachten. Dan zouden er weer andere paarden zijn. Maar dan zou ze nog wel een weekje op de manege pony's moeten rijden. Ze zuchtte en haalde haar schouders op. Misschien was dat wel het beste. Langzaam sjokte ze richting de uitgang. De meeste kooplui waren hun paarden al aan het inladen. Ze liep langs en paar hokjes waar nog paarden in stonden. Allemaal mooie dieren, maar ze voelde niet echt een klik. Helaas. Ze wilde weer verder sjokken, maar kreeg toen een ander paardje in het oog. Het was een kleine, jonge half-KWPN'er. Nieuwsgierig liep ze naar de merrie toe. Ze probeerde een hand op haar hoofd te leggen, maar de pony draaide haar hoofd weg. 'Shht... Rustig maar', sprak ze zachtjes. De verkoper van dit paardje kwam aanlopen. 'Let maar niet op haar. Ze heeft haar dag niet vandaag.', bromde hij en hij klikte een halster touwtje aan haar halster. 'Wacht!', riep ze hem achterna 'Ik... Ik neem haar! Hier is dit genoeg?', zei ze tweewielers ze hem de cheque overhandigde. 'Eeh ja... Nou hier is ze...', zei hij verbaasd terwijl hij het touwtje aan Sam gaf. Ze pakte het gretig aan en aaide de pony. 'Hier zijn de papieren, *Ze heet Paganini.*', zei hij en hij gaf de papieren. Tevreden liep Sam weg. 'Zo, *Paganini*. Zin om naar je nieuwe stal te gaan?'
OOC: als het tuisen ** staat is er een vraag over, namelijk: Heette ze al Paganini?
De kooplui schreeuwden haar de oren van haar hoofd. Allemaal wilden ze het liefst hun paarden voor een goede prijs zo snel mogelijk weg hebben. De mooiste en beste raspaarden waren natuurlijk al weg, die waren al gekocht door de rijkeluiskinderen met hun ouders. Niet at zij dat niet was, maar zij nam liever de tijd. Als ze hem/haar zou zien zou ze het meteen weten. Dat was ook het geval bij Daisy. Ze liep de grote stal binnen en wist het meteen, okal was ze toen mag maar 7. Voorzichtig liep ze een klein tentje binnen. Toen de dag begon hadden hier zeven raszuivere Friesen gestaan, maar daar waren er nog maar twee van over. Het was duidelijk waarom ze er nog waren; de eerste was een oude merrie met een stuk of 3 littekens over haar zwarte hoofd, en de tweede was een onrustige hengst met duidelijke hoefproblemen. Dit waren waarschijnlijk altijd al de buitenbeentjes geweest tussen die mooie raspaarden. Zachtjes legde ze haar hand op de kop van de oude merrie. Deze brieste tussen haar slanke vingers door. Alsof ze: "Het is al goed. Ik weet dat je ons niet gaat kopen," wilde zeggen. Ze aaide nog een keer over de fluwelen kop en liep toen weer naar buiten.
De drukte was verpletterend, maar toch werd het minder aangzien er steeds meer mensen geslaagd waren. Een stukje verderop kwam er weer een majesteuze KWPN'er aan. Snel dook Sam opzij. Het begin nu echt rustiger te worden. Ook de zo'n was al ver over zijn hoogtepunt. Ze keek op haar horloge. 4:17. Als ze niet snel zou zijn zou ze tot volgende week moeten wachten. Dan zouden er weer andere paarden zijn. Maar dan zou ze nog wel een weekje op de manege pony's moeten rijden. Ze zuchtte en haalde haar schouders op. Misschien was dat wel het beste. Langzaam sjokte ze richting de uitgang. De meeste kooplui waren hun paarden al aan het inladen. Ze liep langs en paar hokjes waar nog paarden in stonden. Allemaal mooie dieren, maar ze voelde niet echt een klik. Helaas. Ze wilde weer verder sjokken, maar kreeg toen een ander paardje in het oog. Het was een kleine, jonge half-KWPN'er. Nieuwsgierig liep ze naar de merrie toe. Ze probeerde een hand op haar hoofd te leggen, maar de pony draaide haar hoofd weg. 'Shht... Rustig maar', sprak ze zachtjes. De verkoper van dit paardje kwam aanlopen. 'Let maar niet op haar. Ze heeft haar dag niet vandaag.', bromde hij en hij klikte een halster touwtje aan haar halster. 'Wacht!', riep ze hem achterna 'Ik... Ik neem haar! Hier is dit genoeg?', zei ze tweewielers ze hem de cheque overhandigde. 'Eeh ja... Nou hier is ze...', zei hij verbaasd terwijl hij het touwtje aan Sam gaf. Ze pakte het gretig aan en aaide de pony. 'Hier zijn de papieren, *Ze heet Paganini.*', zei hij en hij gaf de papieren. Tevreden liep Sam weg. 'Zo, *Paganini*. Zin om naar je nieuwe stal te gaan?'
OOC: als het tuisen ** staat is er een vraag over, namelijk: Heette ze al Paganini?
3 Re: some saw the sun (sam) do okt 17, 2013 4:18 am
Paganini
| paganini Some saw the sun Some saw the smoke De hand van het meisje strekte zich naar haar uit, maar met nogmaals een ruk aan het hek en haar oren die fel naar achteren schoten, ontweek ze het contact. Mensen dachten altijd maar dat ze je overal mochten aanraken, zonder eerst eens te vragen. Niet dat Paganini het niet fijn vond, maar bij onbekende mensen was ze achterdochtig. Ze was een trots paard, niet een braaf manegepony'tje. Ze had gemerkt dat de markt langzamerhand leeg liep en dat zij een van de weinige was die was overgebleven. Ergens krenkte dat haar ego; kennelijk waren de andere paarden toch meer de moeite waard. Daarna duwde ze haar neus weer fier in de lucht. Ze was geen zuiver ras, dat was het enige waar die verdomde tweebeners naar keken. De handelaar die haar in eerste instantie hier had gebracht, bromde iets naar het meisje, waarna hij touw losmaakte en aanstalten maakte haar weer terug mee te nemen. Koppig zette ze haar hakken in het zand, ze ging verdomme niet die vrachtwagen weer in met al die andere paarden. Ze kon haar hoofd niet eens draaien. Echter.. Het schouwspel werd opeens anders. Het meisje en de handelaar bromden nog wat naar elkaar in hun vreemde taal en ze voelde dat de man verbaasd was. Ze spitste nieuwsgierig haar oortjes naar voren. Voor ze het wist was het touw overgegeven in de handen van het meisje. Betekende dit nou dat ze van "haar" was. Eigenlijk was dit barbaars, dat ze bezit waren van die tweebeners. Zij waren net zo goed dieren als hen, ze voelden zich superieur. Maar het was nou eenmaal zo, iedereen op deze markt wist het, elk paard en elk mens. Het was gewoon de vorm van leven, en zij stonden onder de mens. Zij had zich er inmiddels wel bij neergelegd. De hand van het meisje gleden hebberig over haar hals. Knorrig keek ze naar het meisje en zwiepte met haar staart. Opnieuw schraapte haar voorbeen over de grond terwijl haar naam door de handelaar werd gebromd. Paganini schudde haar hoofd en nogmaals schraapte ze ruw met haar hoef over de grond. En eindelijk vertrok het meisje. Paganini danste achter haar aan en draafde korte pasjes achter haar aan, terwijl ze zo af en toe langs haar kwam en aan het touw trok. Ze had te lang stilgestaan, ze moest haar energie weer kwijt. Ze wist dat ze weer naar een trailer zouden gaan, ze zou weer ergens anders heen gaan. Een ander "thuis". Niet dat haar vorige woonplek zo geweldig was. Ze had geen idee waar ze zou belanden, als ze maar weer beweging zou krijgen. Ze had langer dan een maand stilgestaan en ze was stijver geworden. Ze zou het niet verbazen als haar conditie ook was verslechterd. Paganini snoof nog eenmaal en een opgewonden hinnik verliet haar keel. |
4 Re: some saw the sun (sam) zo okt 20, 2013 9:21 am
Sam
Een beetje voorzichtig leidde Sam haar gloednieuwe paardje naar de parkeerplaats. Ze had nog geen idee over hoe deze merrie was, maar voelde wel een klik. Ze streelde het bruine hoofd zachtjes. Je kon zien dat Paganini bruiste van de energie. Ze had waarschijnlijk al een tijdje niet meer gereden. Paganini danste achter Sam aan en draafde korte pasjes, terwijl ze zo af en toe langs haar kwam en aan het touw trok. 'Zo, jij hebt er zin in.', lachte Sam. Ze mocht de merrie nu al. Ze kon niet wachten om haar te berijden. En hoe zou ze zijn bij het poetsen? Er waren nog zoveel vragen.
Even staarde ze naar de papieren in haar hand. Zo te zien was ze zes haar oud. Best wel jong eigenlijk. Het meisje keek in de mooie bruine ogen. Paganini snoof nog eenmaal en een opgewonden hinnik verliet haar keel. Weer lachte Sam. 'We zijn al bijna bij de auto hoor schat.', sprak ze. De blauwe pick-up kwam inderdaad al in zicht. Het meisje leidde de pony voorzichtig de trailer in. Daarna sloot ze de ruimte goed af. Ze pakte haar spullen en ging zelf ook voor in de auto zitten. 'Here we go babe.'. Ze draaide de sleutel om en gaf gas. 'We zijn er bijna hoor.', mompelde ze.
[flut]
Even staarde ze naar de papieren in haar hand. Zo te zien was ze zes haar oud. Best wel jong eigenlijk. Het meisje keek in de mooie bruine ogen. Paganini snoof nog eenmaal en een opgewonden hinnik verliet haar keel. Weer lachte Sam. 'We zijn al bijna bij de auto hoor schat.', sprak ze. De blauwe pick-up kwam inderdaad al in zicht. Het meisje leidde de pony voorzichtig de trailer in. Daarna sloot ze de ruimte goed af. Ze pakte haar spullen en ging zelf ook voor in de auto zitten. 'Here we go babe.'. Ze draaide de sleutel om en gaf gas. 'We zijn er bijna hoor.', mompelde ze.
[flut]
Bericht [Pagina 1 van 1]
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
|
|
|